Studie

In 1987 ben ik afgestudeerd aan de toenmalige Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht. Tegenwoordig Maastricht Institute of Arts. Met studierichtingen als 'publiciteit, grafische- en illustratieve vormgeving' was het onvermijdelijk dat ik de reclamewereld in rolde. Een keuze die eigenlijk gemaakt werd zonder daar nou echt over na te denken. Reclame was in die tijd nog een geweldige sector en als illustrator kon ik me er heerlijk uitleven.

Ik was van jongs af aan goed in tekenen. Logisch dus dat ik met deze vaardigheid iets zou gaan doen. En 'iets in de reclame', dat klonk nog niet zo slecht. In elk geval minder riskant dan 'beeldend kunstenaar'. Het tekenen en schilderen ging me op de academie prima af en voor ik het goed en wel in de gaten had, was de studententijd voorbij en werkte ik als illustrator door het hele land.

Een eigen bedrijf en weer terug naar het begin

Ik werkte een aantal jaren als freelancer. Later als grafisch ontwerper, webdesigner en illustrator in ons eigen multimedia bedrijf. Na 10 mooie jaren hield ik het voor gezien en pakte het illustreren als freelancer weer op. Daarnaast legde ik me steeds meer toe op tekenen en schilderen.

Webdesign

Dat was een aantal jaren mijn lust en mijn leven. Omdat het ontwerpen van een mooie website in bijvoorbeeld Flash van Macromedia en later in Adobe Muse, iets heel anders was dan wat het nu is geworden - de websites die wij maakten bleven beperkt tot online presentaties zonder enige interactie, laat staan dat je het een markting-tool kon noemen - ben ik daar op een aantal jaren geleden mee gestopt. Die techniek er achter, de functionaliteit van deze marketing-tool is echt niets voor mij.

Dus terug naar mijn roots

Naast grafisch, illustratief werk en schilderijen, ben ik dit jaar begonnen met aquarelleren. Het zijn nog maar de eerste schreden in die wereld. Want het is een wereld op zich waarvan ik altijd dacht dat het een beetje suf was. Door de social media zie ik toch steeds meer kunstenaars die zich hier op een wel heel bijzondere manier mee bezighouden en alles behalve suf werk leveren. In tegendeel. Dus ik heb nog een lange weg te gaan.

Tot slot

Wil ik toch nog even verwijzen naar de Nederlandse schilder  Carel Willink (1900-1983) die, zoals onder anderen het schilderij 'Dalma en Lessec', de twee dalmatiërs laat zien, een belangrijke inspiratiebron voor me is geweest. In zijn atelier is de behoefte om te gaan schilderen ooit ontstaan. Het atelier bestaat nog en ik kom er elk jaar nog wel een keer. Dus deze 360 graden view, gemaakt door Alphons Nieuwenhuis, wil ik jullie niet onthouden.